Intro: /Am G/Am G/(2 times) /F/E7/Am G/Am G/F/E7/
       Am                   C              Dm               G
อุทาหรณ์ของคนรุ่นเก่า  มีชายชราเป็นคนขี้เมา
                 F                                          E7           Am G
งานการไม่ทำแกกินแต่เหล้า  กินตั้งแต่เช้า...ทุกวี่วัน
Am                                            C                    Dm                         G
  เหตุการณ์ผันแปรให้แบมือขอทาน  ร่อนเร่พเนจรแหล่งที่คนพลุกพล่าน
                     F                                        E7                               Am
  ร่างกายซูบโซผิวตัวดำกร้าน  ตัวสั่นสะท้าน...เพราะพิษสุราเรื้อรัง
                  F                                            G                            Am
เมื่อครั้งยังหนุ่มแกเคยทำนา  มุ่งเอาหลังสู้ฟ้า...ปลูกข้าวให้คนกิน
                F                                                     G                      Am G Am G
หนี้สินล้นตัวเพราะมัวแต่ทำนา  ไม่เคยเรียนรู้วิชา...ที่นาก็หลุดลอย
Am                                          C                               Dm                        G
  มาเป็นจับกังที่แบกหามวันยังค่ำ  เหน็ดเหนื่อยแทบตายได้แต่ค่าแรงต่ำต่ำ
                   F                                                                        E7                       Am G
  แกเป็นคนจน  ที่เสียเปรียบเป็นประจำ  กล้ำกลืนความชอกช้ำ...ถ้าไม่ทำก็อดกิน
Am                                  C                   Dm                  G
  ในยามจะกินไม่เคยเต็มอิ่ม  ในยามจะนอนไม่เคยเต็มตื่น
                         F                                              E7                       Am
  หลับลงคราวใดฝันร้ายทุกคืน สร้างความขมขื่น...จนจิตใจอ่อนแอ
                F                                                            G                         Am
  ยามเจ็บไข้  ร่างกายสั่นสะท้าน  เพราะต้องใช้แรงงาน...ยิ่งกว่าใช้แรงวัว
              F                                                                   G                                   Am
  คนทุกคนตัองทำงานเหมือนควาย  แต่หนี้สินยังมากมาย...เกิดเป็นควายดีกว่าคน
Solo: /Am/F/E7/(4 times)
                 Am                             C                     Dm                         G
หมดสิ้นปัญญาของชาวนา...บ้านนอก  ร่อนเร่เข้ามาเป็นจับกังในบางกอก
               F                                                         E7                     Am G
สูญสิ้นราคาพอแก่ชราหัวหงอก  หาทางออกสุดท้าย...ด้วยสุราเมรัย
Am                                          C                   Dm                  G
  กินเหล้าเข้าไป  ยิ่งเลวร้ายซ้ำเก่า  หาเงินมาได้ก็เอาไปกินเหล้า
                      F                                                E7                       Am
  มันกลุ้มก็ยิ่งกินยิ่งกินก็ยิ่งเมา  ร่างกายก็ปวดร้าว  โรคร้ายก็คุกคาม
                 F                                         G                           Am
  * เช้าวันหนึ่ง  มีคนพบศพ  ขี้เมานอนตาย  อยู่ที่ใต้สะพานลอย
                                             ( ซ้ำ * 7 ครั้ง )